W przypadku choroby dziecka, rodzice często uznają fakt jego niepełnosprawności za oczywisty i niewymagający dodatkowego potwierdzenia. Jednak warunkiem korzystania przez dziecko (i jego rodziców) z wielu uprawnień przewidzianych przepisami prawa jest stwierdzenie niepełnosprawności dziecka przez powiatowy zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności. Z tego względu celowe jest jak najwcześniejsze załatwienie tej sprawy.

Dzieci, które nie ukończyły 16. roku życia, zaliczane są do osób niepełnosprawnych, jeśli mają naruszoną sprawność fizyczną lub psychiczną o przewidywanym okresie trwania powyżej 12 miesięcy, z powodu wady wrodzonej, długotrwałej choroby lub uszkodzenia organizmu, powodującą konieczność zapewnienia im całkowitej opieki lub pomocy w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych w sposób przewyższający wsparcie potrzebne osobie w danym wieku.

Dofinansowanie z NFZ 

NFZ dysponuje pieniędzmi wpłacanymi w ramach składki zdrowotnej.

W Polsce każdej ubezpieczonej osobie niepełnosprawnej przysługuje bezpłatne lub za dopłatą zaopatrzenie w sprzęt ortopedyczny i środki pomocnicze (aparaty ortopedyczne, gorsety, protezy kończyn, kule, laski, wózki, obuwie ortopedyczne, materace przeciwodleżynowe, pasy przepuklinowe, aparaty słuchowe, sprzęt stomijny, cewniki, inhalatory, okulary, pieluchy i inne).

Dla rodziców dziecka z niepełnosprawnością dostęp do tego rodzaju środków ma ogromne znaczenie.

Każde dziecko niepełnosprawne ma prawo do pobierania nauki we wszystkich typach szkół, zgodnie z indywidualnymi predyspozycjami, potrzebami rozwojowymi oraz edukacyjnymi.

Każda gmina ma obowiązek:

• zapewnić uczniom z niepełnosprawnością bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu do najbliższej szkoły podstawowej i gimnazjum, a uczniom z  ruchową niepełnosprawnością, upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym lub znacznym - także do najbliższej szkoły ponadgimnazjalnej, nie dłużej jednak niż do ukończenia 21. roku życia;
• zapewnić dzieciom i młodzieży upośledzonej umysłowo w stopniu głębokim, a także dzieciom i młodzieży z upośledzeniem umysłowym ze sprzężonymi niepełnosprawnościami, bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu do ośrodka  umożliwiającego  tym  dzieciom i  młodzieży  realizację  obowiązku  szkolnego i obowiązku nauki, nie dłużej jednak niż do ukończenia 25. roku życia

Jak uzyskać zastrzeżone miejsce postojowe w pobliżu miejsca zamieszkania:

Wyznaczenie ogólnodostępnego zastrzeżonego miejsca postojowego (parkingu) może starać się:

• osoba ze znacznym stopniem niepełnosprawności (I grupa inwalidzka),
• oraz osoby z umiarkowanym lub lekkim stopniem niepełnosprawności (odpowiednio inwalida II lub III grupy), jeśli niepełnosprawność dotyczy narządów ruchu lub jest związana z chorobami, które mają wpływ na sprawność ruchową (wymagane jest orzeczenie lekarza).
• osoba opiekująca się osobą niepełnosprawną, posiadająca:

Osoby z niepełnosprawnością mogą korzystać:

• z leczenia uzdrowiskowego w sanatorium, w szpitalu uzdrowiskowym
• z pobytu na turnusie rehabilitacyjnym

Turnus rehabilitacyjny jest podstawową formą wspomagania rehabilitacji społecznej i zawodowej osób z niepełnosprawnością. Oznacza on formę aktywnej rehabilitacji, połączoną z elementami wypoczynku, mającą na celu przede wszystkim ogólną poprawę sprawności, wyrobienie zaradności, pobudzanie i rozwijanie zainteresowań osób z niepełnosprawnością. Celem turnusu jest rehabilitacja społeczna a nie tylko lecznicza. Czas trwania turnusu wynosi co najmniej 14 dni.

Aktualne informacje o ośrodkach i organizatorach turnusów rehabilitacyjnych, posiadających wpisy do rejestrów prowadzonych przez wojewodów, są dostępne pod adresem http://ebon.mps.gov.pl.

Osoby z niepełnosprawnością mogą korzystać:

• z leczenia uzdrowiskowego w sanatorium, w szpitalu uzdrowiskowym
• z pobytu na turnusie rehabilitacyjnym

Leczenie uzdrowiskowe przysługuje wszystkim ubezpieczonym (a więc nie tylko osobom z niepełnosprawnością), po spełnieniu określonych warunków w ramach ubezpieczenia zdrowotnego, z tytułu opłacania składek na ubezpieczenie zdrowotne. Nie jest to jednak świadczenie okresowe, wyjazd rekreacyjny, który przysługuje co roku. Konieczność leczenia uzdrowiskowego wynika przede wszystkim ze stanu zdrowia, który ocenia lekarz.

Jeśli  lekarz  stwierdzi  celowość  leczenia,  to  wystawia  na  odpowiednim  formularzu skierowanie i przesyła je pocztą do właściwego dla ubezpieczonego oddziału wojewódzkiego NFZ. Do skierowania muszą być dołączone aktualne wyniki badań pomocniczych wykonanych zgodnie z zaleceniem lekarza (mogą to być kopie lub odpisy, potwierdzone przez lekarza wystawiającego skierowanie)